De walnoot. In mijn tuin heb ik in de herfst van 2016 een zaailing geplant die ik heb gekregen van een kennis. Mijn ouders hadden ook een zaailing van diezelfde kennis gekregen en die groeit ontzettend snel en gaf al snel veel vruchten. Die van mij staat nu (2022) ruim vijf jaar, groeit tergend langzaam en heeft nog geen vrucht gegeven. Ik heb hem ook niet zien bloeien. Nu is de walnoot ook niet zelfbestuivend dus zo gek is het niet dat ik nog geen walnoten heb. Het probleem met een zaailing is dat je niet weet wat je krijgt. Volgens Martin Crawford heeft de Japanse walnoot – Juglans ailantifolia daar geen problemen mee omdat daar nog niet zoveel mee gekruist is. Over de zwarte walnoot en de gewone walnoot weet ik dat niet. Bij mij is de grond ook slechter dan bij mijn ouders. Ik sta meer op de wind en in de zomer is het ziekelijk heet in het gele zand van de rijbak. Er groeit dan wel veel onkruid, maar het is daar altijd stukken heter dan de rest van het perceel. Eigenlijk staat de walnoot ook niet op de juiste plek. Sterker nog, ik heb er helemaal geen ruimte voor. Nu concurreert hij met de zwarte moerbei – Morus nigra en op den duur met de kruin van de Robinia pseudoacacia. Alhoewel dat laatste misschien wel heel mooi is zo twee van die grote bomen achteraan het perceel. Voorlopig laat ik de walnoot staan. In 2020 heb ik hem voor het eerst gesnoeid om hem de hoogte in te jagen. Het is ook nog geen boom, maar drie stammen die omhoog gaan. Waarschijnlijk wordt het uiteindelijk één stam, maar voorlopig ziet hij er erg mooi uit en is het één van de weinige grote gewassen die ik heb. Voor schaduw en diversiteit heeft hij al zijn nut.
Wat ik niet vergeten moet te melden is dat het blad zo ontzettend mooi uitvouwt in het voorjaar dat je er stil van wordt. Ik kan daar heel lang naar kijken en zie er elk voorjaar naar uit om het weer mee te mogen maken. Klik hier om naar de foto te gaan.
De gewone walnoot wordt overigens 20 meter hoog en 15 meter breed. De zwarte walnoot 20 meter hoog en breed!
Heel graag wil ik de Japanse walnoot- Juglans ailantifolia. De omschrijving trekt mij heel erg aan. Hij is ietwat kleiner dan de gewone walnoot en wordt 15 meter hoog en breed. De manier hoe de vruchten aan een streng van 10-25 noten groeien spreekt mij erg aan en het blad en weelderige groei is zo mooi dat het er tropisch uitziet.
Klik op een foto voor een betere weergave en zoom daarna in om meer details te kunnen zien. Bij iedere overzichtsfoto een emmer ter referentie.
9 mei 2024
Vorig jaar heb ik geen enkele walnoot zien ontwikkelen ondanks de vele bloemen. Ook nu is er weer wat bloei, maar niet zoveel als vorig jaar.
12 mei 2023
Heel groot nieuws! De eerste bloemen zijn verschenen en welgeteld 21 stuks! Wat bijzonder mooi de vorm van de bloemen en volgens mij ook al het vruchtbeginsel? Ik denk dat de boom nu ongeveer een jaar of 10 is. Ik weet niet hoe oud hij was toen ik hem kreeg, maar ik schat grofweg dat hij toen een jaar of drie was.
Het is een zaailing dus de verwachting moet ik waarschijnlijk temperen hoe de kwaliteit van de walnoot is. Hopelijk gaat de bestuiving lukken. Her en der liggen er altijd wel walnoten op mijn perceel die door dieren of vogels (?) zijn opgegeten. Ik weet niet hoe ver zij deze vervoeren, maar hopelijk zijn er verderop walnoten bomen te vinden en komen deze niet uit een zakje van een supermarkt.
12 mei 2022
Er zijn van die korte periodes in het jaar dat een bepaald gewas nog mooier is dan dat het normaal al is. Dat speciale moment is nu en oh zo moeilijk op een foto te vangen. Het licht dat door de jonge bladeren schijnt in combinatie met de vorm en kleuren is zo ontzettend mooi dat ik mij geen raad weet wat ik met dat gevoel moet doen. Een diepe zucht slaken geeft al wat verlichting.
Oh ja, dit jaar weer geen walnoten. Het boompje is nog een kind.
5 februari 2022
Oké, ik ben wat laat om een jaarvergelijking te doen. Ik heb net een systeempje verzonnen zodat ik het niet meer kan vergeten. Door de hoeveelheid van gewassen raak ik snel het overzicht kwijt. Ook omdat ik niet met een systeem wilde werken, maar gewoon op de bonnefooi mijn enthousiasme in dit blog wilde plempen. Maar om goed te kunnen vergelijken een regelmaat toch wel erg handig.
Bij deze een vergelijking waarvan links 18 november 2020 is en rechts 5 februari 2022. Ruim 14,5 maand verschil. Veel verschil is er overigens niet te zien. Deze walnoot groeit erg langzaam. Ik vermoed door de plek waar hij staat. In arm geel zand en erg droog. Toch is hij niet dood gegaan en beleef ik er veel plezier aan, want het is een plaatje om te zien.
23 juni 2021
De walnoot staat erg mooi in blad. Andere jaren zaten er al zwarte vlekken en andere verpieterende bladeren. Dat is nu niet het geval. Echt heel mooi om dit zo in het voedselbos te hebben staan. Bijna jammer dat hij groot gaat worden.
20 mei 2021
Ontzettend sierlijk! Wat een mooie kleuren in de tuin!
10 mei 2021
Wat ontzettend mooi! Die kleurschakeringen, de vormgeving. De complexe doch sierlijke manier van uitvouwen!
6 mei 2021
Het uitlopen van de knoppen van deze walnoot verveeld nooit. Net zo mooi als toen in half april 2018. Nu is deze fase drie weken later dan in 2018. Zou dit door het koude weer komen? Vanaf nu ga ik elk jaar deze fase vastleggen om er later meer over te kunnen zeggen.
Interessant detail is dat de zoete kers zich dit jaar van de kou niets aantrekt t.o.v. 2018 en bloeide gewoon op hetzelfde moment.
8 februari 2021
Stefan Sobkowiak heeft een interessant YouTube kanaal over zijn boomgaard. Hij heeft veel ervaring en die deelt hij via zijn filmpjes. Het zet je tot denken en geeft openingen om na te denken over bepaalde zaken. Zo kwam ik vandaag een filmpje tegen over walnoten die uiteindelijk zijn appelbomen dood maakt. Dat verhaal kende ik wel, maar ik lees ook veel mensen die geen ervaring hebben dat de walnoot hun gewassen sloopt. Wat ik niet wist is dat vooral de appel kwetsbaar is en dit via het wortelgestel van de walnoot wordt veroorzaakt op het moment dat deze een bepaalde stress ervaart. Dit is dus geen jaarlijkse routine waardoor dit probleem uiteindelijk een keer zich gaat voordoen. Door via zijn wortels een afweersysteem te gebruiken worden bepaalde gewassen in de omgeving uit de weg geruimd. Mooi om te horen van hem dat als je een gewas ertussen zet je de appelbomen kan beschermen. Zo is bijvoorbeeld de moerbei een goede barriere boom. En wat staat er naast mijn walnoot? Een moerbei! Gelukkig staan mijn appelbomen totaal niet in de buurt van de walnoot. Klik hier voor het filmpje.
16 januari 2021
Als je de tijd neemt om eens goed naar deze knoppen te kijken wordt je getrakteerd op een mooi plaatje. Beide foto’s zijn dezelfde knop vanuit een iets ander perspectief.
18 november 2020
De walnoot valt wat weg door de eik die erachter staat.
Inmiddels is hij drie jaar oud en groeit erg langzaam. De condities zijn ook niet al te best. Slechte grond, snikheet in de zomer en erg droog. Niet altijd heb ik hem goed verzorgd in die drie jaar tijdens de droge periodes, uitgerekend de meest droge sinds…
De onderste takken zijn deze zomer weggesnoeid om de boom hopelijk de hoogte in te krijgen en laag aan de grond de ruimte voor de kruidlaag te kunnen gebruiken.
18 april 2018
Zo ontzettend mooi hoe wonderbaarlijk het blad van een walnoot zich ontvouwt in het voorjaar. Wat een ontwerp, wat een prachtige schepping! En dat ik er als mens dan ook nog eens zo erg veel van kan genieten en niet alleen maar gadeslaan. Deze foto is echt de moeite waard om op in te zoomen. Elk voorjaar wacht ik op dit moment dat de knoppen zich zo laten zien.
Juli 2017
Uit de archieven onverwacht deze foto gevonden omstreeks juli 2017. Leuk om het formaat te zien toen de walnoot in zijn eerste seizoen zat na aanplant.
