Het perceel met woning beslaat 1700m2. Om te beginnen heb ik een ontwerp gemaakt voor het achterste deel van het perceel. Dat is 600m2, maar het geitenverblijf van 140m2 maakt daar ook deel van uit. Bij de geiten zet ik een aantal bomen neer voor de kruin laag. Effectief ontwerp ik voor een kleine 500m2. Ik dacht ergens in het boek van Crawford gelezen te hebben dat het voedselbos zelfvoorzienend wordt vanaf ongeveer een halve hectare. Als dat zo is ben ik kansloos, maar ik kan nergens meer vinden waar ik dat gelezen heb. Hoe dan ook, het is leuk om van alles neer te zetten en gade te slaan en blij te worden van groei en bloei, smakelijke ervaringen en de fauna te bekijken. Bijvoorbeeld in het voorjaar het ontvouwen van een bladknop van een walnoot heb ik drie jaar geleden ontdekt. Verbazingwekkend mooi wat een prachtig ontwerp er uit zo een knop komt!
Het achterste deel van het perceel heb ik 12 jaar geleden door een boer de grond van laten omgooien om een paardenrijbak van te maken. Intussen (oktober 2020) zijn de paarden al vier jaar weg en groeit er van alles. Vooral berken en wilgen die ik elk jaar wegmaai of wegtrek. In het midden heb ik een rondje bos laten staan en daar staan vooral berken en een paar wilgen. Deze boompjes zijn zeker al 4-5 meter hoog. Het gele zand van de rijbak zit geen humus in en is in de zomer enorm warm. Die grond is niet goed genoeg om een voedselbos neer te zetten denk ik. Bodemonderzoek heb ik niet gedaan en ga ik ook niet doen. Drie jaar geleden heb ik een paar gaten gegraven en volgestort met donkere grond en wat compost. Eigenlijk een bloempot in de grond, zonder pot. Daarin heb ik een walnoot (zaailing, helaas?), robinia pseudoacacia, japanse wijnbes en een hele gave bandwilg geplaatst. Toen niet wetende waarom en hoe, maar gewoon omdat het leuk is om te kijken hoe gewassen groeien. Intussen groeien er, naast onkruiden, hele mooie mossen op het gele zand. Enorm zacht om te voelen. Minstens één keer per jaar komen er een soort steeltjes uit met oranje vlaggetjes waardoor het op een zee van oranje vlammetjes lijkt. De eerste twee jaar hadden we ‘last’ van veel onkruiden. Overal stond perzikkruid. Maar in het derde jaar was dat bijna helemaal weg en kregen we andere onkruiden. Dit jaar heb ik ook weer andere onkruiden staan. Nog steeds weet ik er niet veel van, maar wat ik inmiddels wel weet is dat onkruid juist de grond verbeterd en klaarmaakt voor wat daarna komt. Intussen hoop ik dat door aanplant en de onkruiden er een humus laag gaat ontstaan en de bodem gezond wordt. Dit najaar heb ik op een paar vierkante meter wat testen uitgevoerd met gele mosterd, phacelia en incarnaat klaver. De resultaten vielen enorm tegen, maar het was ook laat in het jaar dat ik dit inzaaide, alhoewel de gele mosterd wel aan had moeten slaan. Een klein deel is ontkiemd en erg iel en klein.
De robinia is in drie jaar heel groot geworden en ik hoop dat zijn blaadjes de grond snel gaan verbeteren. Onder de kruin van de robinia groeien dit jaar opvallend hele andere onkruidjes. Het bosje van berken en wilgen laten ook veel blad vallen. Dit najaar zal ik enkele boompjes weghalen en het hout versnipperen op de grond. De aanplant van het voedselbos moet ervoor zorgen dat de grond verbeterd gaat worden. Blad en snoeiwerk van de andere delen van het perceel gooi ik dit jaar sowieso op de grond van het voedselbos.
Zojuist schreef ik dat ik geen bodemonderzoek laat doen. Ik heb er geen ervaring in, maar mijn perceel is niet zo groot en ik wil eigenlijk dat de natuur zichzelf gaat herstellen. Wel manipuleer ik dat door volgend jaar lupines in te zaaien samen met klaver, phacelia en boekweit. Dat zijn makkelijke zaden die het goed doen. In het boek van Crawford staat een mooi stuk beschreven wat, wanneer en hoeveel je kan zaaien om aan grondverbetering te doen voor één jaar of meerdere jaren. Alleen is het bij mij echt gele zand en ik ben toch wel enorm benieuwd hoe dat zich kan ontwikkelen.
Er zit overigens een risico in dat ik boempot gaten in de grond graaf en daarin bomen zet. De wortels kunnen stoppen met groeien omdat er buiten de potgrondzone geen water en voeding zit en dan krijg ik minder goed ontwikkelde wortelstelsels. Maar ook hierin denk ik dan weer dat de boom niet 100% efficiënt hoeft te groeien. Dan groeit hij maar langzamer. Er komt een moment dat de grond wel goed genoeg is. Alhoewel ik daarin ook geen kennis heb qua grondlagen. Wie weet duurt dat 500 jaar waar ik op zit te wachten. Toch ben ik ervan overtuigd dat ik verbluffende zichtbare resultaten zal meemaken. De veerkracht van de natuur verbaast ons constant en altijd boven verwachtingen.