De lelie is een grote familie. Er schijnen tienduizenden soorten te zijn. In dit geval gaat het over de daglelie waar er honderden verschillende varianten van zijn waarvan sommige bladverliezend en andere wintergroen. De meeste zijn polvormend. Via de post van Stefan Sobkowiak werd ik al snel enthousiast om ook eens lelies in het voedselbos te zetten. Belangrijk is dat je weet welke giftig zijn en welke niet. Al moet ik zeggen dat ik alleen kan vinden dat sommige lelies enorm giftig zijn voor katten en niet hoe slecht deze voor de mens zijn. In ieder geval zijn gewone lelies makkelijk te onderscheiden van daglelies. Daglelies hebben meerdere vlakke, vlasachtige bladeren die uit een kluit groeien. Gewone lelies hebben één enkele stam met daaraan bladeren en bloemen aan de top. Crawford geeft aan dat dubbelbloemige daglelies giftig zijn en alleen de enkelbloemige eetbaar zijn. Het is mij niet bekend of alleen lelies dubbelbloemig kunnen zijn of dat er ook dubbelbloemige daglelies zijn. Let hier dus goed op!
Alles van de daglelie is eetbaar. Hierdoor is de daglelie echt een hele interessante plant. De bloemen hebben vier fases waarvan één fase, behalve de eerste, een dag duurt. De eerste is een groene knop waar je nog niets mee doet. De tweede fase is een nog gesloten en langere knop met al wat kleur. Dit is een perfect moment om de knop af te breken en op te eten en vooral te genieten! De bite is erg lekker. Het doet mij denken aan frisse ijsbergsla. Elke variant van daglelies hebben hun eigen smaak en textuur. Men zegt dat de gele en oranje het lekkerste zijn. Ik heb alleen nog de gele geproefd en ik had tweemaal een hele pittige nasmaak net zoals bij radijs. Het voordeel van de gesloten knop in fase twee is dat er nog geen insecten in gekropen zijn. Fase drie is de geopende bloem. Die schijnt ook erg lekker te zijn, maar ik moet dat nog ervaren. De laatste fase is de uitgebloeide, verwelkte bloem. In Azië gebruiken ze die fase van de bloem om te wokken. Die schijnt dan een vlezige paddenstoel textuur te krijgen. De jonge scheuten van het blad schijnen ook lekker te zijn en de bollen kan je ook eten.
Een daglelie is een hele makkelijke plant. Ze vragen geen bijzondere eisen voor de grond waarin ze staan. Ze verdragen zowel volle zon als enigszins schaduw.
In juli 2021 kreeg ik drie daglelies van mijn vrouw als cadeau. Op het moment van schrijven heb ik alleen de gele gesloten knop geproefd en daar was ik echt heel aangenaam door verrast.
Klik op een foto voor een betere weergave en zoom daarna in om meer details te kunnen zien. Bij iedere overzichtsfoto een emmer ter referentie.
2 maart 2024
Wat enorm vroeg laat de daglelie zich zien dit jaar. Zal dat door de nog nooit eerder zo warme maand februari sinds 1901 komen? Daslook trekt zich daar niets van aan. Erg interessant allemaal.
De laatste foto: sorry daglelie, er stond een emmer op je hoofd waar je blijkbaar naar boven wilde komen…
8 juli 2022
Toch nog even een update van dit prachtige plaatje. Wat een ontzettende mooi bloem wanneer hij open gaat. De lange dichte knop links achteraan heb ik na de foto geplukt en opgegeten. Deze keer gepeld als een banaan. Erg lekker weer en ook dan zie je hoe mooi die bloem in elkaar steekt wanneer de meeldraden tevoorschijn komen.
30 juni 2022
De drie varianten op een rij.
25 juni 2022
De eerste daglelie bloemknop van het jaar gegeten en echt een hele lekker smaak. Een goede bite, smaak en een klein pittig dingetje zoals je bij een radijs ook hebt. Echt jammie! En erg leuk om te oogsten en op te eten. De doorsnede is heel mooi om te zien na de eerste hap.
22 mei 2022
De laatste tijd heb ik niet meer elke dag met veel aandacht voor elk plantje, hoekje en gaatje door het voedselbos gelopen. Vandaag zag ik ineens dat deze daglelie ineens een lange stengel met bloemknoppen heeft. En ik dacht toch echt dat ik er elke dag naar keek.
Dit is de middelste variant op de drie foto’s van 13 juli 2021. Ik zal proberen foto’s van de bloei te maken en een smaakrapportje.
20 maart 2022
Gistermiddag kwam ik erachter dat de daglelies tevoorschijn zijn gekomen. Wat enorm leuk! De volgorde van de drie foto’s is ook de volgorde van de varianten zoals ze op de laatste post van 13 juli 2021 zijn gefotografeerd. Wat een prachtige beelden weer. Zo een mooie vorm en textuur al!
De middelste daglelies op de drie foto’s had ik een week geleden al gespot, maar die waren erg aangevreten waardoor ik niet zeker wist of het de daglelies zouden zijn. Nu is het wel duidelijk. Het groeit enorm snel! Je ziet wel veel vraat al. Ik ben benieuwd hoe dit afloopt.
13 juli 2021
De drie varianten op rij. Ik wacht even met verder proeven tot de andere twee ook bloeien zodat ik de bladeren van de bloemen kan vergelijken of ik verschil kan zien tussen enkelbloemig en dubbelbloemig. Ik kan het niet zo makkelijk vinden en moet het gewoon een keer gezien hebben.
Hallo,
Ik heb de daglelie toevallig al in mijn tuin staan. Leuk om er achter te komen dat deze eetbaar is. Maar ik vraag me af hoe ik er achter kom of de plant die ik heb enkelbloemig of dubbelbloemig is?
Goede vraag Hen. Ik merk dat de term enkel- of dubbelbloemig niet echt gebruikt wordt in Nederland. En als deze wel gebruikt wordt vraag ik mij af of het dan juist toegepast is. In de Veldgids Nederlandse Flora kan ik deze termen niet vinden. In het woordenboek wel en dan duidt het op een enkele of dubbele krans. Op sites zie ik dat daglelies die eetbaar zijn ook wel eens enkelbloemig worden genoemd. Belangrijk is dat je onderscheid maakt tussen de daglelies die vanuit een polletje groeien en de niet eetbare die een enkele stam heeft. In mijn artikel op dit blog heb ik erbij genoemd dat Martin Crawford aangeeft welke volgens hem eetbaar zijn of niet zodat de bron bekend is van deze uitspraak.